Test (2)

Een tijdje geleden schreef ik dat ik getest ging worden om te kijken of ik voldoe aan de kernmerken van de borderline persoonlijkheidsstoornis. Afgelopen vrijdag heb ik de (voorlopige) uitslag gekregen: ik heb wel kenmerken, maar niet genoeg, of niet ernstig genoeg, om het etiketje te krijgen.
Omdat de aardige mevrouw wél met me meedenkt, in tegenstelling tot alle andere hulpverleners die ik tot nu toe gezien heb, krijg ik nu nóg meer testen. Ze vond het namelijk nogal vreemd dat het na 11 jaar, allerlei medicijnen, therapieën en ontelbare gesprekken met hulpverleners nog steeds niet beter met me gaat.
Ik ben al een jaar aan het ‘zeuren’ om zo’n uitgebreide test, maar om één of andere reden vonden de psychologen het niet echt nodig. En deze mevrouw dus wel, eindelijk!

We gaan dus voorlopig nog even door met de semi-gestructureerde interviews, vragenlijsten en testen, en dan weet ik hopelijk over een tijdje waarom mijn hoofd zo ingewikkeld doet!

Cadeautje

Toen we gisteren thuis kwamen nadat we de dagelijkse boodschappen gedaan hadden bij de buurtsuper, stond de hond van de buurvrouw in de tuin. Nou is dat niet zo bijzonder, want we hebben een lage schutting en het beestje springt er gemiddeld zo’n drie keer per dag overheen. Gezellig toch?
Normaal gesproken staat ze dan voor het raam te piepen als ze ziet dat we thuis zijn, zodat wij de honden in de tuin laten om te spelen. Dit keer stond ze echter heel aandachtig te snuffelen, zelfs toen we haar riepen reageerde ze niet. Dat was genoeg om mijn nieuwsgierigheid te wekken. Ik ging kijken en vond een cadeautje:

 

Mooi he? We weten helaas niet welke kat de gulle gever is, Tommy, die de dag ervoor extra vlees had gekregen, of Sheba, die besloot een nachtje buiten te blijven en erg blij was met het bakje water wat ik voor haar in de tuin had gezet?
Het beestje was nog helemaal gaaf, alleen een paar natte haren lieten zien waar hij (of zij) gebeten was.
Oke, ik weet wel dat het zielig is en vies en dat die beesten allerlei ziektes mee kunnen dragen enzo, maar katten brengen nou eenmaal cadeautjes mee voor hun baasjes, daar doe je niks aan. Ik ben al lang blij dat ze de beestjes in de tuin laten liggen. Stiekempjes vind ik het ook wel heel erg lief, want zeg nou zelf: iedereen wil toch wel af en toe verrast worden met een cadeautje?