Kynologisch..

Je hebt er vast wel eens van gehoord, van die hondenshows waar perfecte honden gekeurd worden op uiterlijk, raskenmerken, gedrag en nog veel meer. Om mee te mogen doen moet je hond wel een stamboom hebben en een volbloed rashond zijn. Voor ons dus geen optie, aangezien Jacky geen stamboom heeft en Brenna een kruising is. Niet dat we dat nou zo graag willen hoor, dan hadden we wel een perfecte hond gekocht. Nou heeft de kynologenclub (hondenschool) hier in de regio daar iets leuks op bedacht: één keer per jaar mag je je rasloze of stamboomloze hond laten keuren door een echte, officiele keurmeester. Je krijgt dan ook een echt keuringsrapport mee, een mooi lintje en wat lekkers voor je hond. Nou, dat leek ons wel geinig, dus afgelopen zondag waren we al vroeg ons warme bedje uit. Om tien uur stonden we op het trainingsveld in Schagen met twee honden die het toch wel erg spannend vonden allemaal..

Jacky is natuurlijk al wat ouder, wat de keuringsmeester meteen zag, ze wordt al een beetje grijs en haar tandjes zijn niet meer hagelwit. Maar verder was hij erg positief over haar, in het rapport staat: Attent hondje, ze heeft een echt Jack Russel Terrier gangwerk, enthousiast, hele ronde borstkast, attente oortjes en mooie donkere oogjes. Ze kreeg een oranje lintje en ik kreeg een ondertekend rapport mee. Leuk!

Brenna was een beetje angstig geworden door alle drukte en de keuringsmeester vond ze een beetje eng. Ze moest ook op een tafel staan, wat natuurlijk dierenarts-associaties oproept. Toch was de keuringsmeester erg enthousiast over haar, in het rapport staat: Mooi hoofd met mooie ogen, goede ooraanzet, mooie vacht, vlot gangwerk, goed schaargebit en een mooie conditie. Niet slecht dus, voor een vuilnisbakkie 😛 Brenna kreeg een rood lintje en het rapport kreeg ik niet mee. In plaats daarvan vroeg hij of ik ’s middags om drie uur terug wilde komen, want hij wilde haar nog wel een keer zien.. Ja, natuurlijk wilde ik wel terugkomen! We besloten even naar huis te gaan, want om van elf tot drie uur daar te zitten wachten is wel veel van het goede..rond een uur of twee waren we weer terug, dit keer met Brenna alleen, want Jacky was erg moe geworden van alle opwinding. Die bleef dus lekker thuis, zodat ze rustig kon bijkomen.

Even na drie uur werden alle honden die door waren naar de volgende ronde bij elkaar geroepen. Eerst waren de rasloze honden aan de beurt. We mochten met zijn allen op een rijtje gaan staan terwijl de keurmeesters met een kritische blik alle hondjes nog een keer bekeken. Ik en Brenna vonden het erg spannend natuurlijk, en Brenna was nog steeds een beetje verlegen en angstig.
Toen kwam de uitslag, er waren tien prijzen te winnen. Ze begonnen bij nummer tien en rustig wachtten we af. Opeens werden we naar voren geroepen, Brenna was zesde geworden! Helemaal trots liep ik naar het bordje met nummer zes erop. De prijzen stonden ernaast: een heuse trofee en een zak met lekkere hondenkoekjes. We kregen applaus, felicitaties van een hooggeplaatste meneer, het keuringsrapport en we gingen op de foto. Het was ontzettend leuk allemaal.

En natuurlijk ben ik supertrots op mijn op-vijf-na-mooiste rasloze hondje van West-Friesland! 😀