Een paar maanden geleden schreef ik over De Test, inmiddels is de uitslag bekend; het blijkt dat ik een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heb. Het was geen verrassing, mijn psycholoog had ook al een paar keer gezegd dat ze daaraan dacht. Toch kwam de klap best wel hard aan, ik zakte weer een stukje dieper terug in mijn depressie, die net iets meer naar de achtergrond was verdwenen.
Toch ben ik blij dat ik het weet. Nu kan ik er namelijk iets aan gaan doen. Ik merk nu al verschil, ik ben me bewuster van de dingen die ik ontwijk, of heel graag zou willen ontwijken, eerst gebeurde dat meer onbewust. Natuurlijk ben ik nu niet in één klap ‘genezen’ daar is veel meer voor nodig. Daarom had ik deze week een gesprek bij de ggz hier in de stad, en volgende week ga ik beginnen met therapie. Het gaat opeens heel snel, na ruim een jaar wachten.
Omdat ik al twee keer vroegtijdig ben afgehaakt bij therapie (het was te zwaar, te veel en te lange dagen ineens) ga ik nu in een groep die (nog) heel weinig tijd kost. Het is therapie speciaal voor mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en de groep is heel klein, drie personen met mij erbij. Nu is er nog maar een bijeenkomst per twee weken, maar als de groep groter wordt, wordt dat iedere week. Een goede manier voor mij om op te bouwen dus. Als later blijkt dat ik toch meer wil doen dan alleen dit, dan is dat ook nog mogelijk, dus dat is heel fijn allemaal.
Het wordt weer spannend dus, op therapie-gebied! Ik ben heel blij dat ik eindelijk weet wat er mis met me is, heel blij dat ik zo snel iets eraan kan gaan doen en heel blij dat ik het rustig kan opbouwen. Maar ik ben ook bang voor de confrontaties (met mezelf) die ik onvermijdelijk zal moeten aangaan, bang dat ik wéér vroegtijdig afhaak en bang dat ik door de confrontaties weer terug zak in de depressie.
Maar over het algemeen voelt het wel goed allemaal, en ooit zal ik toch moeten gaan veranderen, dan kan ik het net zo goed nú doen, toch?
Ohja, als je meer wilt lezen over de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, klik hier of hier.
Carrie's Chaos 
hallo, ik las jou stukje over ops, ik weet al een hele poos dat ik deze persoonlijkheidsstoornis heb, ik heb ook verschillende therapieen gehad, allemaal zonder succses, het waren ook allenmaal cognatieve therapieen. ik begin zo onderhadn ook wanhpig te worden, want ik wil erg graag van deze stoornis afkomen, ik zou graag willen weten hoe je aan jou therapie komt, zp spreciaal gericht op ops?
groetje van Isobel
Heejj Isobel 🙂 Allereerst natuurlijk welkom! De therapie waar ik vorige week mee begonnen ben is niet zozeer speciaal voor ops, maar de groep waar ik in zit bestaat wel alleen uit mensen met ops. Het is nu nog een lotgenoten-contact groep, maar als er meer mensen zijn komt er therapie bij. De bedoeling is dan dat we in blokken van 10 weken verschillende vormen van therapie gaan krijgen, dus 10 weken cognitief, 10 weken pmt, 10 weken creatief enz. Verder gaat iedereen ook doelen maken, dus opschrijven wat we het komende jaar willen bereiken en daar dan stap voor stap aan werken. Dat is zo’n beetje in het kort wat ik op dit moment er van weet.
Hoe ik bij deze groep ben gekomen was toeval eigenlijk, toen ik te horen kreeg dat ik ops heb, waren ze net begonnen met deze groep bij de ggz waar ik onder behandeling ben.
Als je meer wilt weten of je wilt ervaringen uitwisselen kan je me natuurlijk altijd mailen (psychocarrie@hotmail.com)